Yepyeni bir aya başlamanın heyecanı. Sanki çocukmuşum da yeni bir defter ve renkli kalemler alınmış gibi. Öyle mutlu bir his. Güzel bir aylık program yaptım kendime. Umarım uyarım.


Sabahları kahvaltıdan önce esneme egzersizleri yapıyorum 5 dakika sürmüyor fakat faydası çok: daha çok yapasım geliyor. Bazen bu esnemenin ucuna 10 dakikalık yoga ekliyorum. Bazen yoganın da ucuna olumlama cümleleri. Pambuk gibi başlıyorum güne. 



Ortaokulda lisede çözümlediğimiz metinlerin haddi hesabı yok. Ne kadar önemli bir etkinlikmiş şimdi kendi kendime çözümleme yaparken anlıyorum. Ahmet Ümit'ten Istanbul Hatırası'nı çözümleyerek okuyorum. Hiç boş yok. Hiç bir şey tesadüfe bırakılmamış. Ne kadar çok planlama gerektiriyormuş bir roman! Emek cimrisi olursan bu iş yürümez. Net.



Pazı yemeğine aşığım. Benim kadar çok seven var mıdır? Yoktur bence. Hele üzerine bir yumurta kırdığında. Ya da sadece yoğurtlu. Bir dilim taze kızarmış ekmekle...

Yorumlar

  1. Bir roman yazma düşünceniz var mı sizin de

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. var var! başladım da devamını getiremiyorum. ama olacak.

      Sil
  2. Karşılaştırma yapmak ya da derecelendirmek pek mümkün değilse de belirtmeliyim; pazıyı ben de seviyorum. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. ben de :) pazı severler buraya!

      Sil
    2. :)))) Ortak bir zevkimiz ortaya çıktı o zaman.

      Sil
    3. Pazı da hiç sevilecek bir yemek gibi değil oysa...

      Sil
    4. pazı sevilmez mi yahu, bayılırım. hele bademlisine, çanak'a sadece onu yemek için giderdim bir ara!

      Sil
    5. Ispanak gibi bir şey pazı, ne çok seveni varmış, ne şanslıymış. Bademlisini yemedim, Çanak da ünlü bir yer olmalı fakat bilmiyorum.

      Sil
  3. Annem pazıdan börek yapardı. Ispanaklı Arnavut böreği gibi, tek fark pazı olması :))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hiç aklıma gelmezdi pazıdan börek yapmak. Nefis olmalı mmmmm.......

      Sil

Yorum Gönder

Bir şey söyliycem...

Bu blogdaki popüler yayınlar